Ik beeld me graag de nachten van het museum in, vol intens gefluister. Ik hoor de heidense of religieuze discussies. Gepassioneerde gedachtewisselingen, zonder taboe. Vurige discussies.
Gedroomde, kleurrijke gesprekken.
Over welk mysterie gaat het?
Welk mysterie drijft een mens ertoe op zijn levensavond het potlood ter hand te nemen, of verf, om zijn spoor na te laten? Welk mysterie bezielt deze vrouw, dat ze alles verlaat, om onvermoeibaar te tekenen, zelfs zonder de behoefte te voelen, om haar werk te exposeren of te verkopen?
Heb je een artistieke opleiding nodig, om (iets) te kunnen creëren? Is kennis van de kleurentheorie onontbeerlijk, om een schitterend colorist te worden?
Wat is eigenlijk een kunstwerk? En wie geven we de autoriteit, om die vraag te beantwoorden?
De Fondation Paul Duhem, gesticht in 2016, heeft niet tot doel die vragen te beantwoorden. Ze stelt voor, werken te beschermen, te bestuderen, te verdelen, die anders, zonder haar steun, wellicht vernietigd zouden zijn of ergens in een zolderhoekje overgeleverd zouden zijn aan vergetelheid.
‘Schamele’ werken waaraan nieuw leven wordt ingeblazen in dit uitzonderlijke oord dat ooit diende voor de opvang en verzorging van de armsten onder ons.
Tentoonstelling verlengd tot 30 juni
),